Albanië, gastvrij, off-road en vervolg van de reparatie

Albanië verrast ons met z’n gastvrije bevolking, onverharde off-road wegen en het vervolg van de reparatie. Het is hier echt herfst, het regent vaak en soms waait er een harde wind. Toch genieten we op de heldere dagen van mooie landschappen en verrassende steden.

Ongecompliceerde gastvrijheid

Zodra we Albanië binnenrijden merken we een andere sfeer dan in de ex-Joegoslavische Balkanlanden. Het is misschien wat armoediger, maar bijzonder gastvrij. Op de eerste camping waar we staan, in Shköder, eten we in het restaurant en worden we getrakteerd op een Griekse salade vooraf en raki na.

Omdat het weer niet uitnodigt om veel buiten te zijn rijden we richting Tiranë (spreek uit Tirana). De hoofdweg naar Tiranë is vrij saai, veel industrie en oude gebouwen. We stoppen bij een kraampje en kopen 6 eieren bij deze moeder en dochter, daar krijgen we zomaar een zakje mandarijnen bij, alweer die Albanese gastvrijheid.

Bij Kruje gaan we de hoofdweg af richting het kasteel van Kruje. Het zonnetje komt erdoor en we dwalen door de oude stad en het kasteel. In dit kasteel wist volksheld Skanderbeg in de 15de eeuw de Ottomanen (Turken) decennia lang te weerstaan.

In het islamitisch heiligdom in het kasteel worden we aangesproken door Neki, een oudere man die ons graag iets over de historie van dit heiligdom vertelt en ondanks de verbouwing wat details laat zien. Hij spreekt een woordje Italiaans en met wat moeite kunnen we elkaar verstaan. Trots vertelt hij ons ook dat in de ruimte waar hij ons ontvangt iedereen welkom is, ongeacht religie, geslacht of ras. Bij ons vertrek krijgen we van hem een takje rozemarijn, wat een mooi gebaar!

We kamperen in Tirana op stadscamping Dajti, een steil en krap hellinkje op, maar heel gastvrij en goede voorzieningen. Hiervandaan kunnen we met de bus naar de stad.

Tirana

De camping blijkt heel stil gelegen, we horen amper stadsgeluiden en worden ’s ochtends gewekt door de hanen en ganzen van de boerderij.

We maken kennis met Peter en Regina, zij overwinteren in Albanië en reizen tijdelijk in een buscamper. Ondertussen zijn ze een grote camper aan het bouwen, Felix Himmelblau. Zij wijzen ons de weg naar de bushalte naar de stad Tirana, op een paar honderd meter van de camping.

We zien dat de stad al in kerstsfeer gebracht wordt. De kerstboom wordt opgetuigd en op het grote centrale plein worden kraampjes voor de kerstmarkt opgebouwd.

De stad maakt geen grote indruk op ons, de communistische, Joegoslavische tijd heeft ervoor gezorgd dat veel historische gebouwen zijn verdwenen. Daarvoor in de plaats zijn grijze woonblokken en kantoorgebouwen gekomen. De laatste jaren is er daarnaast heel veel hoogbouw opgetrokken en dat is nog gaande. Dit alles leidt tot een in onze ogen versnipperd stadsbeeld dat ons niet erg aanspreekt.

De moskee en de daarachter gelegen klokkentoren staan een beetje klein en verloren aan de rand van het Skanderbegplein. Een bezoek aan de moskee is zeer aan te bevelen.

Ook een bezoekje aan de centrale markt is zeker de moeite waard, vooral ook omdat eromheen allerlei eettentjes je uitnodigen voor een lekkere maaltijd of drankje.

We nemen vanuit Tirana de verharde weg naar het oosten en slaan bij Shupenzë af richting het zuiden, om door de bergen verder naar Elbasan te rijden. Een heftige onverharde weg, vooral na de regen van de afgelopen weken. Hier moet je niet met een tweewiel aangedreven auto rijden als het regent. Gelukkig is het droog en we komen verschillende gewone personenauto’s tegen, meest Mercedes trouwens.

Elbasan, vervolg van de reparatie

Peter, die we op de camping in Tiranë ontmoet hebben, heeft ons camping Fridolin in Elbasan aanbevolen. De eigenaar, Albin, is van oorsprong automonteur, opgeleid in Duitsland.

Ik laat Albin de reparatie zien die in Montenegro is gemaakt, we rijden Milady op zijn put en we kunnen samen de onderkant inspecteren. Hij ziet meteen dat het laswerk slecht gedaan is en dat het bijna helemaal losgeraakt is. Dat moet professioneel worden hersteld. Albin belooft dat we de volgende ochtend een garagebedrijf gaan opzoeken om de reparatie te laten uitvoeren.

De volgende ochtend om 9.30u komen we daar aan en een half uur later staat Milady op de put. 2 uur later is de noodreparatie geüpgraded naar een definitieve restauratie van de dwarsbalk en is alles weer veilig gemonteerd, inclusief afwerking met chassiscoating. Wat een geweldige service en wat een vakwerk.

Nu kunnen we zonder twijfels weer verder op de uitdagende wegen van Albanië.

Zuid-Albanië

We kamperen bij het meer van Ohrid, op een verlaten parkeerplaats met zicht op de hoge besneeuwde bergen van Noord-Macedonië.

De weg die we nemen naar Berat is opnieuw uitdagend, veel onverhard en glibberig van de modder. Milady weet hier wel raad mee en daar zijn we maar al te blij mee.

Berat

De stad Berat wordt ook de stad met duizend ramen genoemd, niet onbegrijpelijk als je de huisjes beschouwt die aan de berg gekleefd lijken.

We verkennen de stad te voet en zien dat er hard gewerkt wordt aan het herstel van de oude waardevolle gebouwen en aanzichten.

’s Avonds gaan we met Peter en Regina uit eten, zij staan toevallig ook op de camping. We delen een aantal traditionele gerechten.

De stad is sfeervol verlicht.

De volgende ochtend wagen we de klim naar het kasteel dat strategisch bovenop de berg is gebouwd. Halverwege de klim stoppen we even bij de kapel.

In de vele eeuwen van z’n bestaan heeft het kasteel al veel strijd en oorlog doorstaan en dat is zichtbaar.

De zuidelijke Ionische kust

We vervolgen onze weg naar het zuiden en vinden een overnachtingsplekje op het strand aan de baai van Vlorë, in Orikum.

Het waait hard en het regent dus we hebben een onrustige nacht, maar de volgende ochtend is de zon er weer.

Onderweg naar Gjirokastër rijden we langs The Blue Eye, een waterbron waar met hoog debiet grondwater naar de oppervlakte komt. Het water is super helder en de blauwe en groene kleuren ervan verrassen ons.

We overnachten in Libohova, op de parkeerplaats van restaurant Libohova, onder de enorme eeuwenoude plataan.

We hopen op beter weer, maar het regent de hele nacht en ook de volgende ochtend is het regenachtig, grauw en grijs. We besluiten niet naar Gjirokaster te rijden maar direct richting de Griekse grens.

Onderweg komen we nog een overblijfsel van de communistische tijd van Albanië tegen, overal in het land zijn dit soort schuilkelders gebouwd.

Butrint

Van nicht Tanja hebben we de tip gekregen vooral Butrint niet over te slaan. We gaan die tip beleven, nadat we het ferry-avontuur hebben overleefd.

De archeologische site van Butrint biedt een mooi inzicht in de historie van deze regio. Van de vroege Etruskische resten via de Grieken en de Romeinen tot aan de Byzantijnse tijd, er is veel te zien en vooral in dit seizoen, het is heel rustig.

Ook van het park, waarin deze oude stad is gebouwd, is nog veel oorspronkelijkheid bewaard.

We gaan terug met de ferry en rijden Griekenland in, een nieuw hoofdstuk.