Marokko ontdekken

Winterse omstandigheden

Nee, winterse omstandigheden zoals wij die kennen komen niet voor in Marokko en dat is precies waarom wij en nog heel veel meer Europeanen de relatief warme winter van Marokko verkiezen boven de koude, natte en gure winter in Europa.

Op 1 januari starten we ons nieuwe jaar met de kennismaking met een Duits stel dat hun rondreis door Marokko bijna heeft afgesloten. Ze vertellen verhalen over de kou in de woestijnnachten en de prachtige landschappen. Zij gaan weer op weg naar huis, wij gaan dat allemaal nog meemaken.

We slapen nog één nachtje aan de kust

en trekken dan het binnenland in, op weg naar Marrakesh waar we hebben afgesproken met Willem en Jacqueline en hun zoons.

Ouanagha

Na de nachten in het wild kamperen zijn we weer toe aan wat luxe, een echte douche en een mogelijkheid om ons vuile water en afval te lozen. We stoppen in Ounagha, een prima camping in een typisch langs-de-weg-dorpje.

We bezoeken het vrouwencollectief Mogadir dat arganolie producten maakt en Sonja neemt (een beetje) deel aan de productie…

Op weg naar Marrakesh zien we plotseling in allerlei bomen langs de weg dat de geiten erin klimmen om de blaadjes eraf te knabbelen. Een heel bijzonder gezicht, wij hebben dit ergens anders nog niet gezien.

Marrakesh

Marrakesh is een mooie stad en in dit seizoen nog redelijk rustig met toeristen, dus we kunnen de middag besteden om nog wat hoogtepunten van de stad te zien. De beelden spreken voor zich…

We hebben onze Milady geparkeerd achter de grote moskee, daar is een parkeerplaats waar we bewaakt kunnen staan, prima.

’s Avonds hebben we afgesproken met Jacqueline, Willem, Bram, Jules en Herman om samen te eten, heel gezellig en we hebben vanaf het dakterras een mooi uitzicht over de stad.

Ouzoud

We vertrekken de volgende ochtend vroeg, Jacqueline had het erover dat ze een mooie waterval zouden bezoeken, helaas is dat hen niet gelukt in hun strakke tijdsschema, maar wij willen vandaag naar Ouzoud.

Er is een camping in het stadje, de Zebra Camping met uitstekend sanitair en mooie vlakke plaatsen om te staan, we genieten.

De waterval is inderdaad spectaculair, ondanks de beperkte hoeveelheid water die in dit seizoen stroomt.

Ook de omgeving van Ouzoud is prachtig, uitgebreide olijf-, amandel en argan-boomgaarden, prachtige bloemen en avontuurlijke paden door het golvende landschap omringd door bergen van de Hoge Atlas.

Hoge Atlas

Vanuit Ouzoud hebben we een mooie route uitgezet door de Hoge Atlas, een paar steile passen en verder prachtige berglandschappen en besneeuwde toppen.

Demnate en Imnifri

Onze eerste stop is Imnifri, Sonja voelt zich niet zo lekker en al die kronkelige bergweggetjes zijn niet bepaald bevorderlijk. We vinden een rustig plekje bij Riad Aghbalou d’Imnifri, we mogen onze auto op de parkeerplaats zetten, achter de poort. We worden verwelkomd met thee in de prachtige tuin en ik eet een tagine samen met een stel uit Nieuw-Caledonië die in de riad verblijft, Sonja slaapt veel om haar buik weer tot rust te laten komen.

We wandelen ’s ochtends naar de natuurlijke brug van Imnifri, je kunt er helemaal onderdoor lopen, alleen dat doen we vandaag niet gezien Sonja’s conditie.

Demnate is een druk stadje op het kruispunt van wegen met kleine winkeltjes en kraampjes. Het meest opvallend is de hoofdstraat die is ingericht met “prachtige” straatlantaarns.

De rit door de Hoge Atlas is prachtig met mooie vergezichten en ’s avonds een eenzame kampeerplek aan een bijna drooggevallen stuwmeer.

Na een stil nachtje aan het stuwmeer rijden we naar de hoogste top van de Atlas, de Jebel Toubkal. We kunnen tot ongeveer 2.000 meter hoog rijden, dan hebben we een prachtig uitzicht op de besneeuwde top (4.167 m).

De verdere beklimming is nog een tocht van 2 dagen, die laten we aan ons voorbij gaan.

Sonja leest in de Lonely Planet Morocco over de Moskee van Tinmal, gelegen aan de Tizi n’Test pas (2.092 m), we rijden er langs en worden rondgeleid door Yousef (aan wie Sonja haar vest nog doneert…). De moskee is zeker de moeite van de stop-over waard, de oorsprong ligt in de 12de eeuw toen ook de grote moskee van Sevilla gebouwd is. Er was hier toen een bloeiende handelsstad waarvan verder niets meer over is. De moskee is niet meer in gebruik, hij is veel te groot voor het kleine dorpje dat eromheen ligt.

Langzaam verandert het landschap en verschijnen meer cactussen.

Maar de weg blijft onveranderd uitdagend met steile klimmen en scherpe haarspeldbochten.

Onderweg brandstof tanken is trouwens prima te doen, ook in de kleinste plaatsjes vind je tankstations. En de prijs is ook nog eens betaalbaar (10 Dhs=€ 0,9).

En ook overal kom je kleine winkeltjes tegen waar je brood, water en in dit geval honing kunt kopen. De thee is van de zaak van Hassan ;-).

We rijden door de Paradise Valley en bezoeken de Cascades de Immouzzer die in het regenseizoen indrukwekkend moeten zijn, nu druppelt er wat water naar beneden en zijn de poelen helder maar ondiep.

Taghazout

We rijden door de bergen tot we weer bij de oceaan zijn bij het surfstrand van Taghazout.

Sidi R’bat

We rijden door Agadir en doen even wat inkopen bij de Marjane supermarkt. Dan vinden we een mooi onverhard kustweggetje dat ons langs de kliffen en stranden van de oceaan voert, een prachtige rit waar we diverse mooie kampeerplekjes zien. We kiezen voor een plek op de rand van de klif bij Sidi R’bat waar we een paar dagen genieten van zon, strand, uitzicht, mosselen rapen en eten, vissers die langskomen en gewoon de rust.